I had a dream....

Sobota, 23 czerwca 2012 · dodano: 14.07.2012 | Komentarze 0

Kiedyś miałem takie marzenie, żeby pojechać gdzieś daleko, na tyle aby było to wyzwanie i jednocześnie ten cel miał być całkiem realny. I tak to w życiu jest, że jak się o tym myśli, to pojawiają się możliwości, żeby to zrealizować. Pomysł był prosty. W sobotę rano jedziemy samochodem do Krakowa, tam wsiadamy na szosy i jedziemy do Zakopanego. Tempo jakie chcemy, ma być przyjemnie. I tak się właśnie stało.

Do Krakowa, a właściwie Wieliczki jedziemy kilka godzin. Rezygnujemy z kolarskiej kawy na rynku, bo musielibyśmy przedzierać się przez zatłoczone ulice. W Wieliczce zostawiamy samochód na parkingu przy sądzie rejonowym, pod czujnym okiem ciecia. Miejsce o tyle bezpieczne, że co chwilę przywożą i wywożą kogoś do aresztu. Czyli, ktoś zawsze jest i czuwa!

Tu się cieszę, ze za chwilę jedziemy:



Droga jest super, bo w górę i w dół. Idealna na budowanie siły, która przyda się na maratonie w Głuszycy. Pogoda dopisuje, nie ma deszczu, a słońce za mocno nie grzeje. Omijamy główne drogi, żeby mieć przyjemność z jazdy. Jest fajnie, a góry coraz bliżej:



Po drodze wykonujemy kilka telefonów, bo w Ochotnicy Górnej mamy spotkać się z Markiem, właścicielem pensjonatu "Łosiówki". Marek ma podjechać od strony Nowego Targu a my podjazdem z drugiej strony. Znam tę górkę, bo dała popalić na niejednym zgrupowaniu, ale nie znam jej od strony Krakowa. Jak się okazuje podjazd nie jest strony ale 2-3% jest przez 10km, żeby po chwili urosnąć do 7%, a potem 10% i 12%. Można się zajechać. Na szczycie góry, czeka już Marek, który jak nam mówi, czeka tylko kilka minut. Idealnie zgraliśmy się czasowo.

Zjeżdżamy w kierunku Białki Tatrzańskiej. Jest dość płasko, więc robimy przerwę na super fotkę.



Dalej same przyjemności. Jacyś górale, chcą nam dać weselnej wódki. Marek ściga się ze skuterem, jest wesoło. Nawet jakiś 10-13letni dzieciak wyprzedza nas na ciągniku jadąc pełną parą. Pełen folklor.

Pod koniec mimo zmęczenia atakujemy podjazd od Bukowiny Tatrzańskiej, znany z TdP dla amatorów. Jest strony i długi, a na dodatek wydaje się, że już jesteś blisko a tam dalej trzeba kręcić. Wiem, że nie będzie łatwo, więc po jednej górce, na zjeździe uciekam i wyrabiam przewagę na podjeździe. Wszystko fajnie, ale w połowie spada mi łańcuch i Arek mnie dogania. Naprawiam sprzęt i dość spokojnie dojeżdżam Arka i wyprzedzam. Na szczycie dokładam mu 2-3min.

Jest już ciemno i zimno a przed nami długi zjazd do Zakopanego na hamburgera z kotletem schabowym i pizze. Dalej łatwizna, pakujemy rowery do samochodu Marka i jak w kolejce wysokogórskiej wspinamy się na szczyt przełęczy, bo "Łosiówki" są na zboczu góry.